izleryazar Film Ödülleri – 2018

Şov dünyasının kurucularından kabul edilen P.T. Barnum’un hayatından yola çıkan The Greatest Showman, müzikal türünün en görkemli örneklerinden biri. Birbirinden muhteşem şarkıları, başarılı kareografileriyle muhteşem bir sinema hazzı yaşatan film benim için yılın en iyisiydi.

Başka bir yönetmenin elinde oldukça sıradan bir aksiyon olabilecek Baby Driver, Edgar Wright’ın ellerinde adeta bir başyapıta dönüştü. Yılın en fark yaratan yönetmenliği Edgar Wright’a ait bana kalırsa.

Kadınların parladığı 2017’de erkek performansları 1-2 performans dışında geri planda kaldı. Sektörün saygın isimlerinden olsa da uzun süredir iyi roller bulmakta zorlanan Gary Oldman, tanınmaz hale geldiği Darkest Hour’la yılın en sağlam erkek başrol performansına imza attı.

Bu yılın açık ara en zorlu kategorisi kadın oyuncu kategorisi oldu. Birbirinden iyi performansların yarıştığı kategoride Jessica Chastain, Emma Stone gibi isimlerin üst düzey performansları dışarıda kalmak zorundaydı. Fakat bu zorlu yarışta bile birinciyi tayin etmek çok kolay. Bana göre yılın tüm dallardaki açık ara en iyi oyunculuk performansı Frances McDormand’a ait. Three Billboards belki abartıldığı gibi yılın en iyi filmlerinden biri değildi ancak McDormand’ın enfes performansı uzun süre unutulmayacak cinstendi.

Tıpkı geçen yıl olduğu gibi bu yıl da yardımcı erkek oyuncu yarışı pek zayıftı. Bu durumda da fark yaratan performanslardan ziyade fark yaratan karakterleri canlandıran oyuncular daha çok ön plana çıktı. Bu boşluktaki belki de tek fark yaratan performans sahibi, genç oyuncu Barry Keoghan zorlanmadan ödülü aldı. Başka genç oyuncuların göğe çıkarıldığı bir yılda keşke adından daha fazla söz ettirebilseydi.

Yine zayıf sayılabilecek bir yarışın geçtiği kategorinin en iyisi Orhan Black ile gönlümüzde taht kuran ve 2016’da izleryazar TV Ödülü kazanan Tatiana Maslany’nin etkileyici performansıydı.

Kazananı belirlemede oldukça zorlandığım bu kategoride ödülü bu yılın en iyi performansını barındıran Three Billboards, Outside Ebbing Missouri’ye vermeyi uygun gördüm. Filmin en iyi yanı oyunculuklarıydı ve başka bir kadroyla filmin sezon içerisinde yakaladığı başarıyı elde edebileceğini düşünmüyorum. Yarışta adaylık elde etmeyi başaran diğer filmler de ayrı ayrı bu konuda övgüyü hak eden, oyunculukları sayesinde yükselen diğer filmlerdi…

Bir izleryazar Film Ödülleri geleneği olarak üç yıldır en iyi film ödülü ve en iyi senaryo ödülü aynı adrese gidiyordu. Bu yıl ise radikal bir değişiklikle en iyi film ödülünü kazanan The Greatest Showman, adaylık dahi alamayarak ilginç bir istisna oldu. Ödülü kazanan ise yılın en iyi ikinci filmi olan ve tüm başarısını zekice yazılmış senaryosuna borçlu olan The Invisible Guest (Contratiempo) oldu. Get Out, Wonder, Star Wars: The Last Jedi ve yerli yapımlar Yol Ayrımı ile Aile Arasında senaryoları sayesinde yılın en iyi filmleri arasına girdiler.

Kazananı belirlemenin zor olduğu kategorilerden olsa da The Invisible Guest kurgusuyla da yılın en iyi filmlerinden biriydi. Muhteşem aksiyon sahneleriyle Baby Driver ise ödülü az farkla kaçırdı.

Kazananı en kolay belirlenen kategorilerden biri görüntü yönetmenliği kategorisi oldu. Emektar görüntü yönetmeni Roger Deakins, inanılmaz görüntü kullanımıyla filmin en büyük artısını oluşturdu.

Tüm adayları kıymetli olan ve aday olmanın bile zor olduğu bu kategoride bu yılın en iyisi bana göre The Greatest Showman oldu. Özellikle sirk sahnelerindeki prodüksiyon her yönüyle şahaneydi.

Bu yıl “müzik kullanımı” olarak biraz daha genelleştirilen müzik kategorisinde yılın en iyisi Baby Driver oldu. Toplama şarkılardan oluşan sountrack albümü pek çok eski şarkıyı günümüze taşıdı. Müzik kullanımı konusunda ders niteliğinde okutulacak bir başarıydı Baby Driver’ınki. Birbirinden başarılı şarkılarıyla The Greatest Showman ise asıl ödülünü şarkı kategorilerinde aldı. Klasik film müziği olarak yılın en iyisi ise Hans Zimmer imzalı Dunkirk’e aitti. Dunkirk’teki müzik kullanımı da etkileyiciydi.

Pek çok başarılı şarkının yarıştığı kategoriye The Greatest Showman üç şarkıyla birden aday olarak damgasını vurdu. Buna karşın Come Alive, Never Enough, Rewrite the Stars gibi harika şarkıları dışarıda kalmak zorunda kaldı. Ödülü filmin en iyi şarkısı olan This Is Me zorlanmadan alırken Battle of the Sexes’tan If I Dare Coco’dan Remember Me ve Call Me by Your Name’den Mystery of Love filmlerin değerini arttıran farklı tarzlarda başarılı şarkılardı. İzlemediğim filmlerdeki şarkıların bu kategoriye giremediğini dolayısıyla Taylor Swift & Zayn düeti “I Don’t Wanna Live Forever” gibi bazı hitlerin listeye giremediğini hatırlatmamda fayda var.

Tıpkı The Force Awakens’ta olduğu gibi The Last Jedi’da da görsel efektler muhteşemdi. Pek çok özgün efekt sayesinde The Last Jedi da zorlanmadan kategorinin kazananı oldu.

Kazananı belirlemenin en kolay olduğu kategorilerden biriydi. Baby Driver sadece müzikleriyle değil her türlü ses düzenlemesiyle kusursuza yakındı.

Sadece güldürme amacı taşıyan filmlerin yarıştığı bu kategoride ne yazık ki bu yıl çok fazla iyi aday yoktu. Bu nedenle kategorinin tek adayı ve ödülün kazananı Gülse Birsel’in ilk kez sinema için senaryo yazdığı Aile Arasında oldu. Zengin oyuncu kadrosu ve seviyeli komedisiyle ülkemizde kaliteli komedilerin de gişede harikalar yaratabildiğini göstermiş oldu.

Az film izleyip izlediklerimin hepsini beğendiğim kategorinin en iyisi aynı zamanda yılın en iyi film adayları arasında olan Pixar yapımı Coco oldu. Bol bol güldüren The Lego Batman Movie ve ressamların hazırladığı tablolardan oluşmasıyla ilginç bir sinema deneyimi sunan Loving Vincent da oldukça başarılılardı.

Çok sevmeme rağmen diğer kategorilerde yer veremediğim filmleri anmak adına oluşturduğum bu kategoride bu yılın öne çıkanı Gifted oldu. Yılın göz ardı edilen en iyi filmlerinden biriydi ama ne yazık ki adaylar arasında ben de yer bulmakta zorlandım. Hint sinemasının iyileri arasına giren Aamir Khan’ın Dangal’ı, köpeklerin dünyasına ilginç bir yolla göz atan A Dog’s Purpose, türünün en iyilerinden olan Şili yapımı A Fantastic Woman, yılın en harika ama bir o kadar uzun ismine sahip I Don’t Feel at Home in This World Anymore, Bryan Cranston’ın yıldızlaştığı ilginç bir terk ediş öyküsü Wakefield yılın övgü hak edenlerindendi.