Priscilla (2023)
Baz Luhrmann’ın Elvis‘inin üzerinden pek geçmeden yeni bir Elvis Presley filmi hayatımıza girdi. Bu kez efsane şarkıcının eşi Priscilla’ya odaklanan filmin yönetmenlik koltuğunda ise Sofia Coppola vardı. Filmin adından da anlaşılacağı üzere filme tamamen Priscilla’nın bakış açısıyla bakıyoruz. Elvis’te pek değinilmeyen sıra dışı evlilik hikayesinde Priscilla’nın masum hisleriyle başlayan evliliklerinin zamanla nasıl çıkmaza girdiğini izliyoruz… Filmin ilk yarısında bu hikaye ne kadar başarılı ele alınmışsa ikinci yarısında bir o kadar başarısız ele alınmış. Cailee Spaeny’nin Venedik’te ödül kazanan performansı da özellikle ilk yarıda çok başarılı. Fakat filmin Akademi’ye ya da geniş kitlelere hitap edeceğini düşünmüyorum. Arkasında Sofia Coppola ismi olmasa muhtemelen Venedik ve benim radarımıza da girmeyebilirdi…
Maestro (2023)
Gişe komedilerinin aktörlüğünden sıyrılıp sektörün saygın film adamlarından birine dönüşen Bradley Cooper, A Star Is Born‘daki başarısının ardından Steven Spielberg ve Martin Scorsese’nin yapımcılığındaki Maestro ile döndü. Hem yönetmen hem başrolü üstlenen Bradley Cooper, ne yazık ki Oscar istediğini fazla haykıran filmiyle benim için hayal kırıklığı yarattı. Ünlü müzisyen Leonard Bernstein’in (Bradley Cooper) aktris Felicia Montealegre (Carey Mulligan) ile evliliğine odaklanan film, ne yazık ki tamamen oyunculuk gösterme çabası ve Akademi’nin gözünü boyamaya yönelik şekilcilikten ibaret. Filmin Bernstein hakkında bir şey öğretmek istemeyişi anlaşılabilir fakat bunun için yerine sunduğu şeyin bir albenisi olması gerekir. Ne var ki filmin senaryosu hiçlikten ibaret. Carey Mulligan’ın varlığı bile filmi kurtarmaya yetmemiş. Bu yılki Oscarlarda minimum adaylık alması için duacı olacağım filmlerden olacağı kesin…
Saltburn (2023)
Yılın en sansasyonel filmlerinden bir tanesi ilk filmi Promising Young Woman ile büyük sükse yapan Emerald Fennell’dan geldi. Geçen yılın popüler konularından zengin taşlamasını farklı bir noktaya taşıyan Saltburn, mütevazı bir aileden gelen tuhaf bir üniversite öğrencisinin tuhaflıklarla dolu aristokrat ailesinin evine konuk oluşunu ele alıyor. Evet, tuhaflıklarla dolu bir filmden bahsediyoruz. Oyunculukları başarılı, görseli kuvvetli bir film var karşımızda fakat filmde öyle birkaç sahne var ki izlemesi, katlanması çok zordu. Filmin içerik olarak güçlü olduğunu söylemek de çok zor. Barry Keoghan, Rosamund Pike, Alison Oliver, Carey Mulligan ve Richard E. Grant’in üst düzey performanslarının filmin hafızamdaki pozitif kısımlarına katkıları büyük…
Dream Scenario (2023)
Sick of Myself ile dikkatleri üzerine çeken Norveçli yönetmen Kristoffer Borgli çok geçmeden Hollywood’a kapak attı. A24 etiketli yeni filminde de yönetmen oldukça ilginç bir senaryoya imza atmış. Bir anda herkesin rüyalarında belirmeye başlayan orta yaşlı bir profesörün hikayesi son derece absürt ve eğlenceliydi. Günümüzde ünlü olmanın da o ünle yerin dibine girmenin de ne kadar kolay olduğunu bir kez daha yüze çarpan filmin eğlence dozunu ise bir tık düşük buldum. Tıpkı Sick of Myself’te olduğu gibi kaçırılmış bir fırsat söz konusu. Fakat bu özgünlüğünü sürdürebilirse Kristoffer Borgli yakın zamanda çok daha üst düzey bir işin başında yakalayabiliriz. Unutmadan Nicolas Cage’in performansının filmin pozitif yanlarından biri olduğunu vurgulamak gerek. Ünlü oyuncu bir yandan ucuz filmlerini yapmaya devam ederken diğer yandan her yıl prestijli bir işe de imza atmaya başladı. Bize de devamını dilemek düşer…
Anatomy of a Fall (2023)
Cannes’da aldığı Altın Palmiye sonrası yolunu gözlediğim filmlerden biri Fransız yönetmen Justine Triet imzalı Anatomy of a Fall idi. Filmi diğer Altın Palmiye’li ödüllerin büyük kısmından ayıran ise daha izleyici dostu bir film görüntüsünde olup çoğunluğun beğenisini kazanmış gözükmesiydi. Sevdiğim türlerde dolaşıyor olmasının da etkisiyle filmden beklentim epey yüksekti. Fakat beklediğimi pek de bulamadım… Alman bir yazar olan Sandra’nın (Sandra Hüller) Fransız eşi, oğlu Samuel tarafından ölü bulunur. Ölüm sebebini ise belirlemek hiç kolay bir iş değildir. Sandra da kendisini olağan şüpheliler arasında bulur… Anatomy of a Fall ile temel problemim karakterlerle bağ kuramamam oldu. Film, bir anda bizi olayların içerisine atsa da karakterleri umursamamız için pek bir şey sunmadı. Uzun süresinde yer yer ilgi çekici olsa da bütün olarak hikayesinin yeterince güçlü olduğunu söyleyemem. Sandra Hüller’in Oscar adayı olması beklenen performansı da doğrusu bana hiç dokunmadı… (Filmdeki en iyi performans köpek Messi’ye aitti.)
Family Switch (2023)
Takvim yılında izlediğim son 2023 filmi kötü olacağını bile bile izlediğim aile komedisi Family Switch oldu. Keyifli kadrosuyla, sevdiğim beden değiştirme konusunu birleştirmesi beni şans vermeye ikna etti. Elbette Big veya 13 Going on 30 gibi bir film çıkmadı fakat o filmlerin aksine filmdeki herkesin beden değiştirmesi ve izlediğimiz kişinin aslında o değil de diğeri olduğunu düşünmek enteresan bir izleme tecrübesiydi. Tabii her şey çok basit işlenmiş ve mesajları klişelerden seç, beğen, al şeklindeydi. Yine de vaat ettiğini veren, kendi türünde çok da kötü olmayan bir film…
