Netflix’in hak ettiği kadar değer göremeyen dizilerinden bir tanesi olan Atypical’da yolun sonu geldi. İlk sezondan bu yana pek severek izleyip 2018’de “en iyi komedi dizisi” dalında ödüle layık gördüğüm dizi, 4 sezonluk ekran macerasını kendisine yakışır bir şekilde sonlandırdı…
Otizmli bir genç olan Sam’in (Keir Gilchrist) ve ailesinin yaşadıklarına odaklanan dizi, konusunu otizm ile sınırlandırmayarak aslında otizmin belli sınırlara mahkum olmayı gerektirmediğine dair çok güzel dersler verdi. Dördüncü sezonda da bu durum iyice belirgin şekilde karşımızdaydı…
Bir önceki sezon üniversite yaşamına merhaba diyen Sam, bu sezonun hemen başında hayatında önemli bir değişikliğe gitti. Ayrılmaz arkadaşı Zahid (Nik Dodani) ile ayrı eve çıkmasından bahsediyorum. Etrafındaki pek çok şey gibi Zahid’in pek çok davranışını da katlanılmaz bulan Sam için bu elbette zorlu bir süreçti. Fakat Sam için sezonun konusunu belirleyen asıl önemli gelişme, penguen fanatiği karakterimizin hayattaki yolunun Antarktika’yı görmekten geçtiğine inanmasaydı. Antarktika’ya gitmeyi kendisine hedef koyan Sam için bu oldukça zorlu bir hedefti…
Sam’in ana hikayesi dışında pek tabii diğer karakterlerimizin de sezon içinde kendi hikayeleri vardı. Özellikle ekranlardaki en iyi kardeş ödülünü hak eden, Brigette Lundy-Paine’nin şahane performansıyla izlediğimiz Casey’nin ki sezon içinde epey geniş yer tuttu. Harika bir kardeş olmanın yanı sıra harika bir koşucu olan Casey, bu özelliğiyle iyi bir üniversitenin kapılarını aralamak için çabaladı. Elbette bu kendisinde ciddi bir stres sebebiydi ki Casey’nin tek derdi de bu değildi. Kız arkadaşı Izzie (Fivel Stewart) ile olan gelişmeler sezon içerisinde geniş yer tuttu…
İlk sezonlarda anne ve baba karakterlerinin ilişkileri ana gündemlerimizdendi. Fakat bu sezon bu karakterleri çok daha pasif olarak gördük ki bu duruma herhangi bir itirazım söz konusu değildi. Öte yandan Sam’in kız arkadaşı Paige (Jenna Boyd) de diziye renk katmaya devam etti, yalnız kendisiyle ilgili son sahnenin daha iyi ve farklı şekilde olmasını isterdim…
Doğrusunu söylemek gerekirse dördüncü sezonun ilk bölümlerini beklentimin ve önceki sezonların biraz altında buldum. Fakat dizinin kendisini neden sevdiğimizi hatırlatması uzun sürmedi. Dizinin en başından beri verdiği mesajlar çok güzel pekiştirildi. Aileye, kardeşliğe, arkadaşlığa, sevgiye övgü niteliğinde olan dizi, her türlü engelin aşılabileceğini çok naif ve keyifli şekilde aktarmış oldu. Herkese rahatlıkla önerebileceğim Atypical’ı epey özleyeceğim ve benzer tonlardaki dizilerin yolunu gözlemeye devam edeceğim…
Atypical 4. Sezon
