2015 yılında imzasını attığı The Big Short’a kadar Will Ferrell ile birlikte gişeye oynayan komedi filmlerini yöneten Adam McKay, bu filmle birlikte bir anda sektörün saygın isimlerinden birine dönüştü. Buna karşın bir sinema filminden ziyade belgeseli andıran The Big Short’u şahsen hiç sevememiştim ve doğrusu yönetmenin yeni filmi Vice da bu yıl ödül sezonunun iddialı filmlerinden en az beklentiye sahip olduklarımdan biriydi. Özellikle filme gelen ilk tepkilerin The Big Short’un altında olması bu beklentimi daha da düşürdü. Tüm bunlara karşın Vice, sürpriz şekilde başarılı bulduğum ve Adam McKay ön yargımı yıkmamı sağlayan bir iş oldu…
Her ne kadar şu sıralar Trump tahtını ciddi şekilde sarsıyor olsa da George W. Bush yakın dönemin en çok nefret edilen Amerikan başkanı olsa gerek. Bush’un bu kadar nefret edilmesine neden olan kararların ön yüzünde kendisi gözükse de arka planında yardımcısı Dick Cheney’nin olduğu yıllardır hep konuşuldu. İşte Vice, Amerika’nın en çok nefret edilen adamlarından Dick Cheney’nin Washington’daki kariyerini en başından itibaren ele alan bir biyografi…
Adam McKay, bu filminde de The Big Short’undaki tarzından ödün vermiyor ve kendi bildiği yolda devam ediyor. Yine oldukça hareketli bir kurgu, yine bir anlatıcı aracılığıyla yer yer belgesele dönen bir ilerleyiş ve yine tanınmaz hale gelmiş birbirinden ünlü oyuncular… Peki iki film arasında bu kadar çok ortak nokta varsa The Big Short’tan nefret etme noktasındayken Vice’ı neden sevdim? Her şeyden önce Dick Cheney ilgi çekici bir hikayeye sahip önemli bir siyasi figür. Vice, bu sayede hem konusuyla çok daha fazla ilgimi çekmeyi başardı hem de belgesel-sinema ikileminden sinemaya biraz daha fazla yakın duruşu nedeniyle bana göre seyir zevki daha fazlaydı. Yönetmenin tarzına alışkın oluşumdan az çok nasıl bir filmle karşılacağımı bilmemin de etkisi olmuştur diye tahmin ediyorum…
Adam McKay’in iki filmdir sahip olduğu bu yeni tarzının en çarpıcı yanlarından biri de komediyle dramanın sentezini sıra dışı bir yolla yapması. Vice, içerik olarak dramaya daha yakın ve ciddi bir film olsa da biçim olarak komediye daha yakın. Yönetmen, komedi unsurunu sağlamada genellikle anlatıcıdan faydalanıyor veya kurgusunun gücünden yararlanıyor. Bunu yaparken de ciddiyetini kaybetmiyor.
Buraya kadar filmin daha çok olumlu yanlarından bahsetsek de elbette her şey dört dörtlük değil. Filmin süresi belki bu tarz bir biyografi için çok uzun değil ancak film, ilgiyi sürekli üzerinde tutmakta biraz zorlanıyor. Bazı kısımlarda ise The Big Short’ta olduğu gibi belgesel kısmını biraz fazla abartarak izleyiciyi bilgi bombardımanına tutuyor…
Ve tabii ki Vice’ın en çok öne çıkan noktalarından biri birbirinden iddialı oyunculuk performansları… Dick Cheney rolüyle Christian Bale, sınırlarını bir kez daha zorlayarak bir kez daha tanınmaz hale gelmeyi başarmış. Müthiş saç tasarımı ve makyaj desteğini de arkasına alarak yer yer gereğinden fazla büyük oynasa da güçlü bir performansa imza atmış. Yılın en iyi performansı olup olmadığı tartışılır ama en iyilerinden biri olduğu aşikar. Son ana kadar da Oscar’ın en güçlü favorilerinden biri olacak… Geçtiğimiz yıl Three Billboards’daki performansıyla Oscar’ı kazanan Sam Rockwell, harika bir George Bush olmuş. Ben buradaki performansını geçen yılki performansından daha çok sevdim… Dick Cheney’nin eşi Lynne’i oynayan Amy Adams yine iyi ama eğer bu yıl Oscar’ı alırsa tamamen kariyer ödülü olmuş olur. Arrival ve Nocturnal Animals’taki muhteşem performanslarının yanında buradaki performansı oldukça sıradan. Steve Carel, biraz karikatürize olsa da eğlenceli bir karakterle kadronun bir diğer önemli ismi durumundayken Jesse Plemons ise anlatıcı rolde filme renk katan bir başka isim…
Vice, tıpkı The Big Short gibi sıra dışı tarzı nedeniyle herkesi kucaklayabilecek bir film değil. Fakat Amerikan siyasetine ilgi duyuyorsanız, biyografik filmlere kapınız açıksa veya hiç olmadı Christian Bale’in tanınmaz hale geldiği performanslarını izlemekten keyif alıyorsanız şans vermeniz gereken bir yapım. Benim için yılın sürpriz iyilerinden…
Vice
Yorum Yazın