Oyunculuktan yönetmenliğe geçen genç oyuncular kervanının bu yılki dikkat çeken yeni üyelerinden biri Paul Dano oldu. Dano’nun Richard Ford’un yazdığı romandan eşi Zoe Kazan ile birlikte senaryolaştırdığı Wildlife, bu yılki Sundance Film Festivalinde gösterime girerek festivalin öne çıkan filmlerinden biri oldu. Özellikle aile dramalarına ilgi duyan biri olarak yüksek beklentilerle yolunu gözlediğim Wildlife, ne yazık ki büyük bir hayal kırıklığına dönüştü…
1960’larda geçen hikayemizin merkezinde bir erkek çocuğu, Joe (Ed Oxenbould) yer alıyor. Baba Jerry (Jake Gyllenhaal) işsiz kaldığı bir sırada yaşadıkları bölgede meydana gelen devasa bir orman yangınını söndürme çalışmalarına katılıyor. Böylece Joe ve bu durumdan hiç hoşnut olmayan annesi Jeanette (Carey Mulligan) başlarının çaresine bakmak durumunda kalıyorlar ve ailenin temelleri sağlam bir dayanıklılık testinden geçmeye başlıyor…
Bir süredir aile draması yönetmenin hayallerini kuran Paul Dano, ilk yönetmenlik denemesi için Wildlife’te iyi bir iş çıkarmış denebilir. Film, yönetmenlik açısından eli yüzü düzgün, görüntü yönetimiyle dikkat çekici ve özellikle de oyuncularına geniş performans alanı açmasıyla çarpıcı bir film. Fakat buna karşın senaryo için aynı derecede olumlu konuşabilmek hiç kolay değil. Dağılmak üzere olan bir ailenin ortasında kalan çocuk konusu yeni bir konu olmadığı gibi filmin bunu ele alış şeklinin de akılda kalıcı ya da ilgi çekici bir yanı yok.
Wildlife’ın en büyük yıldızı şüphesiz Carey Mulligan. Kendisi zaten yıllardır beğenerek takip ettiğim bir oyuncu ve burada kariyerinin en sağlam, en etkileyici performanslarından birini sergilediği söylenebilir. Eğer film daha iyi olabilseydi ve birazcık da karakteri sevilebilir olsaydı ödül sezonunda da şüphesiz kendisine yer bulabilirdi… Jake Gyllenhaal’a bu filmde çok fazla iş düşmese de yer aldığı sahnelerde filme değer katmış. İlk kez bu filmle ön plana çıkan Ed Oxenbould da işini iyi yapıyor ancak karakterinin tekdüze olması biraz can sıkıyor…
Wildlife, zayıf bir senaryonun iyi şekilde yönetilmesiyle ortaya çıkmış ortalama bir dram. Fazlasıyla depresif yapısıyla izlemesi kimi zaman zor ve kimseye kolay tavsiye edemeyeceğim türden bir film. Fakat Paul Dano’nun yönetmenlik kariyeri için hiç fena bir başlangıç olmadığı söylenebilir…
Yorum Yazın