Toplumlarda derin izler bırakan olayların sinemaya yansımaları kaçınılmaz. 22 Temmuz 2011’de Norveç’te gerçekleşen terör saldırıları da Norveçliler için böyle önemli olaylardan biri. Bu yıl bu saldırıları konu alan iki film birden ses getirmeyi başardı. Bunlardan biri ve daha çok ses getireni ünlü İngiliz yönetmen Paul Greengrass’ın Netflix için çektiği 22 July olsa da benim izleme radarıma girmeyi başaran film, Norveç’in kendi topraklarından çıkardığı Erik Poppe yönetimindeki Utoya: July22 oldu…
Norveç’in Utoya adasında yaz kampı yapmakta olan solcu gruba ağırı sağcı bir terörist tarafından yapılan silahlı saldırıda onlarca kişi vahim bir şekilde hayata veda etmişti. Filmde bu acı olaya, adaya kardeşi Emilie ile birlikte gelen bir genç kız olan Kaja’nın (Andrea Berntzen) gözünden bakıyoruz ve Kaja’nın bir yandan canını kurtarmaya çalışırken diğer yandan kardeşini bulma çabasını izliyoruz…
Her ne kadar kurgusal karakterlerin hikayelerini ele alsa da filmde anlatılan acılar, yarattığı unutulmaz izler gerçek ve fazlasıyla üzücü. Yönetmen, olayın politik kısmına dokunmamayı tercih ederek işin tamamen insani boyutuna odaklanmış ve ortaya daha etkiliyici bir işin çıkmasını sağlamış.
Teknik açıdan da oldukça ilgi çekici olan film, baştan sona bir tek çekimden ibaret. Bu filmle ilk sinema oyunculuğu deneyimini yaşayan Andrea Berntzen’in güçlü performansı da filme bağlanıp, olayın yarattığı dramı Kaja ile birlikte hissetmemizi kolaylaştırır cinsten.
Utoya: July 22, insanlığa sığmayacak vahşi bir katliamı gerçek olaylardan esinlenerek, olay tanıklarının ifadelerini ele alarak anlatan etkileyici bir hayatta kalma filmi. Belki fazla politik bir film değil ama politik düşüncelerin insan zihnini nasıl zehirleyebildiğini ortaya koyan bir film. Her ne kadar yer yer temposu fazla düşüp 93 dakikalık kısa süresine karşın gereğinden uzatılmış hissi yaratsa da yılın izlemeye değer işlerinden biri…
Utøya: July 22
[…] aslında bu yıl bu konuda karşımıza çıkan iki filmden biri. Olayın kendi ülkesinden çıkan Utoya: July 22, aslında ilk başta bana çekici gelmeyen 22 July’ı izlemek ikna edici faktör oldu. Fakat […]