Yılın ilgi çeken animasyon filmlerinden biri The Boxtrolls, Coraline, ParaNorman gibi filmlerle tanınan Laika Stüdyolarından çıkma bir iş olan “Kubo and the Two Strings” oldu. Laika Stüdyolarından çıkan animasyonları klasik Disney, Pixar animasyonlarından ayıran nokta ise filmlerin stop motion tekniği ile çekiliyor olması. Yani filmler tamamen bilgisayardan çıkma değil ve üzerinde ciddi bir işçilik var. Tabii ortaya çıkan ürünler olarak baktığımızda bu tekniğin gerçekten uygulanmaya değip değmediği tartışılabilir…
Küçük bir genç adam olan Kubo, annesiyle birlikte yaşar ve onun bakımını üstlenir. Fakat annesinin geçmişten gelen düşmanları vardır ki onlar da kız kardeşleri ve babasından başkası değildir. Bir gün olaylar öyle bir noktaya gelir ki Kubo’nun bu karanlık güçleri yenebilmek için eski ve efsanevi bir Samuray olan babasının zırhını bulması gerekir. Kubo’ya bu yolda yardım edecekler ise bir maymun ve hamamböceğidir. Tabii bunlar hiç de sıradan hayvanlar değildir…
Kubo and the Two Strings, orijinal bir konuya sahip yenilikçi bir animasyon. Fakat senaryosunun çok iyi yazıldığını veya izlerken çok fazla eğlendirdiğini söyleyemem. Evet yer yer bazı sahneler eğlendirmeyi başarıyor ama insan bir animasyon filmden daha fazlasını da bekliyor. Bunun yanında filmin ortaya koyduğu önemli bir mesaj olduğunu da söylemek zor. Üstelik küçük izleyicileri de kolay yakalayacak türden bir animasyon değil.
Kubo and the Two Strings’e dair aklımda kalacak en önemli şey sanırım Regina Spektor’ın sesinden dinlediğimiz enfes “While My Guitar Gently Weeps” coverı olacak. Şarkının şimdiden sezon sonundaki izleryazar Film Ödülleri’mde adaylığının yeri hazır gibi.
Anlayacağınız Kubo and the Two Strings üzerinde çok fazla emek harcanmış bir stop-motion animasyon olsa da bende çok fazla etki bırakan bir yapım olamadı. Filmin beğendiğim yönleri olsa da bu yılki animasyon yarışında Zootopia ve Finding Dory’nin önünde yer alırsa üzülürüm, fakat çok şaşırmam…
Kubo and the Two Strings
Yorum Yazın